Schrijverskamp Rotterdam
Ruwhel: “Schrijverskamp is een project dat we in Rotterdam hebben opgezet om een nieuw muzikaal ecosysteem te creëren in wijken. We creëren een soort muziekfabriek met twee studioruimtes, een multimediaruimte, audio-engineers, een fotograaf en videomaker en workshopleiders. Hier kunnen geïnteresseerden een week lang iedere dag komen werken aan songteksten, er onder begeleiding songs van maken en er clips voor opnemen. Veel van de teksten die hier geschreven worden gaan over de dagelijkse realiteit van onze deelnemers: armoede, depressie, pleeggezinnen, dat soort thema’s.”
Ervaringsdeskundige
Gio: “Ruwhel is behalve hiphopartiest ook opgeleid sociaal werker. Hij combineert in dit project zijn opleiding met zijn talent en passie voor muziek. Hij komt zelf uit een kwetsbare doelgroep en is ervaringsdeskundige in de thema’s die leven onder deelnemers. Zelf ben ik vanuit DOCK bij het project betrokken. Mijn rol is om buurtbewoners te mobiliseren naar Schrijverskamp en open mic avonden te komen. Tijdens zo’n week in Schrijverskamp ben je intensief met elkaar bezig. Je krijgt een band met de deelnemers. Dat geeft mij de mogelijkheid om signalen op te vangen, zodat ik ze kan ondersteunen bij andere hulpvragen. Die verbinding is moeilijker te creëren als je dit soort projecten niet hebt. Het unieke van Schrijverskamp is dat het hun talenten en interesses aanspreekt. ‘Wat wil je? Daar helpen wij je bij.’ We moeten als DOCK dus echt betrokken zijn bij dergelijke initiatieven.”
Samen eten: verbindingsmoment
Ruwhel: “Er doen zowel jongeren als volwassenen mee. De oudste was 36, de jongste 13. Geen enkel kamp is hetzelfde, iedere groep heeft een eigen aanpak nodig. Wat wel altijd hetzelfde is, is het gezamenlijke eten. Iedere dag begint om 13.00 uur met een lunch. Diner is om 18.00 uur. Dat zijn echt verbindingsmomenten. Het is fijn dat DOCK er dan is om signalen op te pikken en vragen te stellen waarmee zij die deelnemer verder kunnen helpen.”
Gio: “Het bijzondere is: de signalen komen bijna altijd vanzelf. Aan tafel ontstaan vaak de mooiste themagesprekken, maar niet door ons gestuurd. Dat is een heel natuurlijk, en tegelijk heel waardevol proces.”