Angela: “In deze flat draait alles om verbinding. Wij zijn actief als thuiscoaches en dus het aanspreekpunt voor bewoners én de verbindende schakel tussen alle betrokken partijen. Omdat wij geen zorgverlener zijn en niet van de woningcorporatie, hebben we een onafhankelijke positie. Bewoners voelen zich daardoor vrij om dingen met ons te delen. Dat maakt ons werk waardevol én effectief.”

Marco: “Korte lijnen tussen zorg, welzijn en wonen maken dit project sterk. Elke maand hebben we overleg met alle flatpartners. Als er iets speelt met een bewoner, signaleren we dat snel. Via het inloopspreekuur, gesprekken in de flat of via andere bewoners. En dan handelen we daarop. Doen wat je zegt, en zeggen wat je doet: dat is hier essentieel.”

Angela: “Toen we begonnen, was er niets. Een kale ontmoetingsruimte, weinig contact tussen buren. Inmiddels bruisen er activiteiten. Er worden maaltijden gekookt voor 35 man, er is een ‘lief en leed-potje’ in beheer van twee bewoners (‘gangmakers’), en jongeren uit de Banne kookten onlangs voor de ouderen. Zelfs het logo voor de ontmoetingsruimte is ontworpen door een leerling via een bewoner, die als conciërge werkt op het Media College. En het mooiste is: de bewoners doen het zelf.”

Marco: “Dat zie je ook bij kleine dingen: iemand die klusjes doet, een oud-slager die precies weet hoeveel gehakt er nodig is, mensen die elkaar ophalen voor een activiteit. Zelfs een biljarttafel bracht een bewoner van 93 helemaal tot leven. Die verbinding is onbetaalbaar.”