“Ik doe het gewoon” – de onzichtbare rol van jonge mantelzorgers

“Maar zo voelt het niet hoor, het is gewoon wat ik altijd al doe.”
Het is een reactie die vaker klinkt wanneer jongeren zich soms voor het eerst herkennen in de term jonge mantelzorger.

Tijdens de Week van de Jonge Mantelzorger (1 t/m 7 juni) gingen kind- en tienerwerkers op het Penta College in Hoogvliet (Rotterdam) in gesprek met leerlingen over hun zorgtaken thuis.

Wat uit deze gesprekken naar voren kwam, is iets dat vaker voorkomt: jongeren die niet doorhebben dat zij mantelzorger zijn. Want het zorgen voor een ouder, broer of zus is iets dat ze vanzelf zijn gaan doen. Het is hun dagelijks leven. En juist daarom is het zó belangrijk om stil te staan bij die rol.

“Ik dacht dat iedereen dit deed thuis. Pas nu zie ik hoe zwaar het soms is.”

zei een leerling na het gesprek.

Soms is één simpele vraag genoeg: “Hoe gaat het eigenlijk met jóu?”
Het opent deuren. Maakt ruimte voor erkenning. Voor een verhaal dat verteld mag worden.

Voor sommige jongeren was dat gesprek het begin van iets nieuws: even stilstaan bij hun eigen verhaal. Want écht gezien worden begint met een oprechte vraag.