"Ik breng graag een kritische noot aan, met een vleugje humor"

Het verhaal van Ko

Bijna vijf jaar geleden stierf de echtgenote van Ko. Hij had intensief voor haar gezorgd. De uitputting en eenzaamheid sloegen toe. Vanuit de huisartsenpraktijk kreeg Ko uiteindelijk bezoek van de praktijkondersteuner. Ko werd op weg geholpen. Er kwam huishoudelijke hulp, een scootmobiel, aanvullende voeding en toezicht op het medicijngebruik. Ook werd er een welzijnscoach ingezet die hem in contact bracht met activiteiten in de wijk. Ko heeft zijn leven daardoor weer op de rit.

Avonturier met een veilige basis
Ko (79) heeft een avontuurlijk leven achter de rug. Op zijn 16-de meldde zich aan als dekknecht en trok per schip de wereld in. Het varen was voor hem een bevrijding na een veelbewogen jeugd. Er ging een wereld voor hem open. Jarenlang zag hij dolfijnen, tropische eilanden en indrukwekkende culturen voorbij komen. En al die tijd bleef dat ene meisje in zijn gedachten bij hem. Ko had zijn vrouw al jong leren kennen en na enkele jaren op de grote vaart trouwde met haar. Ze was de veilige basis voor zijn vroegere avonturen, maar ook voor zijn latere sociale leven. Toen zijn vrouw overleed kwam hij de deur dan ook niet meer uit.

Weer onder de mensen
Ko vereenzaamde snel en kwam ook dankzij zijn gezondheid in een isolement. Op aanraden van de praktijkondersteuner van zijn huisarts werd er contact gezocht met de welzijnscoach. De welzijnscoach wees Ko op verschillende sociale activiteiten in de wijk. ‘Op een dag schoof ik aan bij de buurtlunch.’ vertelt Ko. ‘Voordat ik het wist was ik weer als vanouds met andere mensen aan het sparren over politiek, het milieu of de ontwikkelingen in de samenleving.’ De eerste stap om weer onder de mensen te komen was gezet.

Zetje in de goede richting
Ko heeft twee zonen, acht kleinkinderen en één achterkleinkind. Van zijn kleindochter krijgt hij hulp bij het doen van de boodschappen. De buurman schiet ook wel eens te hulp bij praktische zaken. De buurtlunch biedt een aangenaam verzetje. Een kritische noot met een vleugje humor hoort er voor hem bij. ‘Laatst zag ik hoe de andere deelnemers hun groente lieten liggen op het bord. Ik grapte dat onze generatie toch geleerd had alle groente op te eten. De tafel viel fnuikend stil.’ Ondanks de zwaarte van het leven dat achter hem ligt, put Ko genoegen uit deze contacten. Een lekkere kop koffie, de krant, smakelijk eten en een aangenaam gesprek bieden hem houvast in zijn leven. Zo komen de lege en eenzame momenten iets minder vaak voor. Ko heeft de inzet van de welzijnscoach gewaardeerd, het was een zetje in de goede richting.